1 | ty boze ty naturo dajcie posłuchanie | |
2 | godna to was muzyka i godne śpiewanie | |
3 | ja mistrz | |
4 | ja mistrz wyciągam dłonie | |
5 | wyciągam aż w niebiosa i kładę me dłonie | |
6 | na gwiazdach jak na szklannych harmoniki kręgach | |
7 | ty nagłym ty wolnym ruchem | |
8 | kręcę gwiazdy moim duchem | |
9 | milijon tonów płynie w tonów milijonie | |
10 | każdy ton ja dobyłem, wiem o każdym tonie | |
11 | zgadzam je dziele i łączę | |
12 | i w tęcze i w akordy i we strody plączę | |
13 | rozlewam je we dżwiekach i w błyskawic wstęgach | |
14 | odjąłem ręce wzniosłem nad świata krawędzie | |
15 | i kręgi harmoniki wstrzymały się w pedzie | |
16 | sam śpiewam słyszę me śpiewy | |
17 | długie przeciągłe jak wichru powiewy | |
18 | przewijają ludzkiego rodu całe tonie | |
19 | jęczą żalem ryczą burzą | |
20 | i wieki im głucho wtórzą | |
22 | a każdy dźwięk ten razem gra i płonie | |
23 | mam go w uchu mam go w oku | |
24 | jak wiatr gdy fale kołyszę | |
25 | po świstach lot jego słyszę | |
26 | widzę go w szacie obłoku | |
27 | boga natury godne takie pienie | |
28 | pieśń to wielka pieśń-tworzenie | |
29 | taka pieśń jest siła dzielność | |
30 | taka pieśń jest nieśmiertelność | |
31 | ja czuje nieśmiertelność nieśmiertelność tworze | |
32 | cóż ty większego mogłeś zrobić Boże? | |